Eksplozja doznań i ...wiosny

Przyszła w zielonej sukience i kwiaty sieje. Słońcem do okien zagląda, ptaki śpiewnych melodii uczy. Mamy z wózkami z domów wyciąga a dzieciom daje piasek, wiatr i trawę zieloną. 

Zima zapomniała Antosi oponkę na brzuchu zostawić, na szczęście z wiosną, Tośka odzyskała apetyt i fryga pięknie i solidnie. Moc więc przybywa a Marszczynos zasuwa z prędkością Kubicy, dociera wszędzie nie bacząc na mamine i babcine zakazy. I tylko małym paluszkiem "nu nu nu" pokazuje jakby, co drugiej rzeczy w domu ktoś taką nazwę nadał.
 

I wspina się wszędzie i po wszystkim, noga Taty, krzesło, kanapa, wózek dla lal, który  nieposłusznie odjeżdża. Nogi ciągle chyboczą, stópki robią ... co chcą. Ale Tośka stoi - i radość ma przy tym przewielką:) Czasem zapomina, że bez rąk to stanie się nie uda i brawo zaczyna bić, a potem ...bach. I śmiech z tego lub płacz rozpaczliwy. 

Ale wiosna pochłonęła nas obie bez reszty - robimy kilometry, zupełnie opętane świeżym powietrzem, lasem i wiatrem we włosach. Rozkoszuję się łatwością wyjścia z domu po prostu  - bez przygotowań i planowania. Butelka z wodą, jakiś chrupek i kilka zabawek w torbie, koc obowiązkowo by rozprostować kości. I w drogę. Korzystam z tego, póki wózek się jeszcze Antce nie znudził i nie odkryła, że można się wiercić, z pasów wyrywać.

Antosia z wiosną w niekończącej euforii świat zaczeła odrywać. I z każdym dniem zaskakuje mnie szczerze. Mamy więc wspólną frajdę z motyli, co skrzydłami trzepocą, ptaków, co frrrrrr robić potrafią, trawy, co błotkiem jeszcze smakuje, suchych liści, patyków, robaków... i traktorów - co najgłośniej we wsi trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr robić potrafią. I Tosia potrafi.

Muszę tylko pokonać w sobie niechęć do brudnych rączek, kolan czarnych i czasem oczy przymykać na koniczynę, gdy z buzi wystaje. A bez bicia przyznaję - mam z tym kłopot!