Rok rocznic.

Mam niezwykłą pamięć do dat. Czasem to zaleta, nie zdarza mi się zapomnieć np. o urodzinach moich bliskich. Czasem to wada. Ostatni rok przyniósł nam tak wiele dat, o których chciałabym nie pamiętać. Lista długa i smutna. 

14 listopada trafiłam do szpitala  na pół roku. Dziś myślę sobie, że jak żaden, miniony rok przyniósł mi całą paletę emocji - tych najpiękniejszych i najbardziej dramatycznych. To rok rocznic. Rok walki. Rok zmian. Rok temu obie maleńkie, 8 centymetrowe Kukiełeczki napędziły mi ogromnego stracha.

Tuląc Antosię mam w sercu i głowie skrajne uczucia. Szczęście i Ból. Radość i złość. Wdzięczność za mój Cud i ból po stracie. Tęsknotę, tęsknotę, tęsknotę.. I milion pytań. Głównie jedno. Dlaczego ?

Słabo sobie radzę w roli mamy dwóch Kukiełek - jedna śpi jak aniołek w pokoju obok mrucząc cichutko, druga jest śpiącym Aniołkiem.

Antosia 1390g

Pola 1450g

Mimo dat dla mnie wciąż świeżych i bolesnych mam w sobie nieodpartą potrzebę pamiętania ich. Nawet jeśli to tylko rocznica. 

Antosiu... będę Ci o tych datach i wydarzeniach opowiadać.