Forest Ant

Dawno nie dreptałyśmy po lesie, choć niemal pod nosem mamy. Komary dały nam w kość i stanowiły jakby magiczną barierę chroniąc wstępu do lasu przez całe lato. Na spacery, zabawy kamyczkami i patyczkami już dawno się nie wypuszczałyśmy w leśne zakątki. Z początkiem lata  odwiedziła nas Ewa z Lily, chyba ostatni raz tam byłyśmy właśnie nimi. Kukiełeczka na kolanach pędziła za starszą koleżanką i zazdrością patrzyła na Jej spryt -Lily - hop i siedzi już na drzewie. 

Minęło zaledwie kilka miesięcy, a Antka tę samą okolice zupełnie sama eksploruje.

Maj, 2013 - Antka raczkująca i Lily (3 latka)

Chwile później Antka kolekcjonuje kamyczki i patyczki. Swoją uwagę skupia na dłużą chwilę, mrucząc melodie ulubionych ostatnio Minionków.... bababa ba nananana

Zbieramy żołędzie dla dzika, ale ten złośliwiec ukrył się i ani myśli wpaść na deser. Dopisały za to żuki, dzięcioły, i sarny. Tylko znaki ostrzegawcze "CISZA - tu mieszkają zwierzęta" jakby nie dotyczyły Antki. Mruczy, naśladuje sowy i podśpiewuje. Na widok żuczej rodziny piszczy z zachwytu.

W tych jesiennych spacerach jakoś dziwnie wózek stał się balastem. Antola zupełnie swobodnie przemierza leśne dróżki na piechotę. A ja, jak żandarm  "nie bierz do buzi, nie ściskaj bo, to boli żuczka".
I choć nie czekam jakoś na tę mokrą, zimną jesień jest w niej tyle piękna. I zapach jesiennego lasu jest nie do podrobienia. Kolejny nasz spacer będzie z koszyczkiem, może uda nam się oprócz żuków grzyby wytropić.

*Sweterek w babcinym wykonaniu podglądnięty u Oeuf NYC